Dawna Mezopotamia

           Mezopotamia leży w dorzeczu dwóch wielkich rzek: Eufratu i Tygrysu. Jej obszar (często różnie pojmowany, jeśli chodzi o zasięg) rozciąga się od północnej Syrii aż po Zatokę Perską i od Iranu aż po Arabie. Gorący klimat nie sprzyjał jednak uprawom poza ujściem rzek, toteż w ludzie skupiali się tylko przy wybrzeżach. Zaczęły powstawać tam kanały nawadniające. W tym samym czasie rozwijała się kultura starożytnego Egiptu. W połowie trzeciego tysiąclecia przed naszą erą państwa Sumerów zaatakował Sargon I, który dowodził Akadom. Stworzył on  ierwsze na świecie i ogromne imperium. . Król koronował się Władcą Czterech Stron Świata. Babilon stał się stolicą Mezopotamii. Ludzie mieszkający tam posługiwali się językiem akadyjskim. Na terenach imperium w drugim tysiącleciu p.n.e. powstały dwa odrębne państwa: Babilonia i Asyria. Stworzycielem Babilonii stał się Hammurabi. Rozpoczynając swoje rządy  1792 - 1750 p.n.e.)posiadał maleńkie państwo. Dzięki mądrej i dobrej polityce udało mu się podbić całą Mezopotamię. Król miał wiele obowiązków, między innymi: wydawał wyroki sądowe, dowodził armią, mianował urzędników, składał ofiary bogom. Religia Mezopotamii z uwagi na złożone podłoże etniczne, nigdy nie była jednolita. Ukształtowali ją Sumerowie. To właśnie sumeryjski panteon i ich postrzeganie świata oddziaływały na terenach  ezopotamskich niemal przez trzy tysiąclecia, pomimo tego, że każdy kolejny lud, który przybywał do Mezopotamii, przynosił ze sobą własne wierzenia i tradycje. Również Akadowie, w drugiej połowie III tysiąclecia, wnieśli swój znaczny wkład w rozwój religii i form kultu. Kulty mezopotamskie wywodzące się z religii sumeryjskiej wywodziły genealogię swoich licznych bogów od tzw. czterech bogów stworzycieli, którzy byli protoplastami całej reszty panteonu i cieszyli się największym autorytetem, do którego odwoływali się pozostali bogowie. W religii mezopotamskie występowała antropomorfizacja, charakterystyczna także w późniejszych wierzeniach Greków, Rzymian czy nawet Egipcjan. Oprócz naczelnych bogów, każde miasto miało także własnego patrona. Sprawowaniem kultu zajmowali się kapłani, a najwyższym z nich był król. Szczególną cześć oddawano bogom w święta, podczas których obowiązywał zakaz pracy, aby wszyscy mieszkańcy mogli brać udział w uroczystościach kultu. Obecna Mezopotamia Dziś na terenach Mezopotamii jest bardzo silnie rozwinięty przemysł wydobywczy, między innymi złoża ropy naftowej, gazu ziemnego, bogate złoża siarki, metali (kolorowych). Dziś na terenach dawnej Mezopotamii główną religią jest islam. Za ostatniego proroka islam uznaje Mahometa, a za ostatnią objawioną księgę – Koran. W islamie sunnickim muzułmanin ma pięć obowiązków, zwanych pięcioma filarami islamu:

1. wyznawanie wiary 2. modlitwa 3. jałmużna 4. post 5. pielgrzymka do mekki  

Konflikty:

Jedną z przyczyn konfliktu w dzisiejszej Mezopotamii jest np. Wojna iracko-irańska spowodowana między innymi zróżnicowaną polityką obu państw. Następny konfliktów to wojna sueska, która toczy się o objęcie władzy nad Kanałem Sueskim. Jeszcze innym konfliktem jest konflikt arabsko-żydowski.

ŹRÓDŁA:

http://www.sciaga.pl/tekst/22987-23-mezopotamia http://pl.wikipedia.org/wiki/Mezopotamia http://historia.pgi.pl/mezopotamia.html http://pl.wikipedia.org/wiki/Islam#Pi.C4.99.C4.87_filar.C3.B3w_islamu

http://www.sciaga.pl/tekst/22987-23-mezopotamia

AUTOR:Wiktoria Król

       DZISIEJSZA SYTUACJA POLITYCZNA I SPOŁECZNA W DAWNYM I W DZISIEJSZYM EGIPCIE

Od początków III tysiąclecia p.n.e. w północno-wschodniej Afryce w dolinie Nilu rozwijało się państwo Egipt. Otoczone dwoma morzami-  Śródziemnym i  Czerwonym. Kiedyś państwo to dzieliło się na Egipt Górny i Egipt Dolny. Górny położony był na południowej części Egiptu, a Dolny na północnej. Górny Egipt od Dolnego odróżniał inny dialekt, obyczaje i kult religijny, a także interesy polityczne, skupiające się na kontaktach z ludami Afryki. Teraz Egipt nie jest podzielony.

      SYSTEM POLITYCZNY

W Starożytnym Egipcie Faraon sprawował władzę absolutną jako żywy bóg na ziemi, opiekujący się wszystkimi mieszkańcami Egiptu. Był uważany za pośrednika między światem ludzi i bogów oraz najwyższym władcą oraz najważniejszym z kapłanów. Brak rozdziału władzy duchowej i świeckiej oznaczał, że sprzeciwianie się faraonowi było naruszeniem prawa religijnego. Jego słowo było w państwie prawem. Faraon pełnił funkcję najwyższego sędziego oraz wodza armii. Rozpoczynał wojny, zawierał przymierza i pokoje.  Natomiast teraz w Egipcie panuje  republika prezydencka z systemem wielopartyjnym.

                                         

SYSTEM SPOŁECZNY

                

         W dawnym Egipcie panowała hierarchia społeczna. Jest to  społeczna przewaga jednej grupy społecznej nad drugą. Wtedy na szczycie piramidy społecznej stał Faraon, który był najważniejszą postacią tamtejszego Egiptu.

 Ważną grupą społeczną w starożytnym Egipcie byli kapłani. Należy jednak pamiętać, że nie tworzyli oni jednaj zwartej warstwy. Każdy z nich służył określonemu bogu. Kapłanów obowiązywały rygorystyczne przepisy postępowania w celu zapewnienia im czystości rytualnej. Musieli być obrzezani, nie mogli mieć owłosienia na całym ciele, dlatego golili nawet brwi. Nosili wyłącznie szaty wykonane z lnu, a także powstrzymywali się od jedzenia niektórych potraw.

Niżej nieco znajdują się urzędnicy. Najwyższą warstwę stanowili tak zwani nomarchowie, czyli urzędnicy administrujący w poszczególnych okręgach w państwie, tzw. nomach. Z biegiem czasu ich znaczenie jeszcze bardziej wzrosło, do tego stopnia, że wywodziła się z nich arystokracja dworska. Pozostali urzędnicy byli wewnętrznie zhierarchizowani, pełnili funkcje administracyjne i sadownicze. Warunkiem przynależności do tej grupy społecznej w starożytnym Egipcie również było wykształcenie, przynajmniej w minimalnym zakresie.

          Pod urzędnikami w strukturze społecznej starożytnego Egiptu umieścić należy ludność miejską. Byli to przede wszystkim kupcy, rzemieślnicy i wszelkiego rodzaju służący. Zarówno kupcy jak i rzemieślnicy byli wewnętrznie zróżnicowani pod względem majątkowym, ale jednocześnie płacili podatki na rzecz państwa.

Osobną grupę stanowili żołnierze. Elitą armii egipskiej byli wojownicy powożący rydwanam. Niżej nieco lokowali się zwykli żołnierze. Początkowo całkiem słabo opłacani i powoływanymi jedynie w razie szczególnego zagrożenia. Stała armia powstaje w Egipcie prawdopodobnie dopiero w początkach II tysiąclecia p.n.e.

Ziemie w Egipcie uprawiali chłopi. Nie była to ich własność lecz króla. Ponadto chłopi zobowiązani byli do prac nawadniających i innych organizowanych przez państwo.

Na samym dole piramidy społecznej znajdowali się niewolnicy, którzy stanowili nie wielką część ludności Starożytnego Egiptu. Pochodzili oni głównie z Palestyny, Syrii czy też Afryki. Stanowili przede wszystkim służbę domową dla zamożniejszej ludności.

Teraz w Egipt jest państwem demokratycznym, gdzie przestrzega się praw człowieka i najważniejszą wartością jest on sam. Każdy obywatel ma takie same prawa. Natomiast kobiet mają prawo głosu.

RELIGIA

         Starożytni Egipcjanie wyznawali religie o charakterze politeistycznym, czyli czcili oni wielu bogów. Każdy z nich pełnił jakąś rolę w danej dziedzinie w życiu każdego obywatela. Razem tworzyli oni panteon. Ważną rolę w religii Egipcjan stanowiło Słońce. Bóg zwany Re był uważany za króla wszystkich bogów i stworzyciela naszego świata. Jest on przedstawiany z głową sokoła, nad którą widnieje dysk słoneczny.W świecie podziemnym rządził Ozyrys, syn Geba i Nut. Ozyrys zwany też Wielkim Sędziom zmarłych był bogiem śmierci i odrodzonego życia. Żoną jego była Izyda, bogini płodności, opiekunka rodzin. Egipcjanie Szczególną czcią darzyli tą boską, która symbolizowała witalne siły przyrody.

Wierzenia Egipcjan zwracają wielką wagę do kultu zmarłych, dlatego też rozbudowano system wierzeń w życie pozagrobowe. Według ich wiary śmierć nie jest końcem istnienia, a jedynie jego przemianą, wierzono, że życie po śmierci może być szczęśliwsze niż ziemskie. Najwięcej informacji na ten temat życia pozagrobowego znajdujemy w „Księdze Umarłych”.

Teraz Egipt jest krajem muzułmańskim. Muzułmanie stanowią 90% ludności kraju. Pozostałe 10% to chrześcijanie, z czego 9% koptowie (głównie Koptyjski Kościół Ortodoksyjny). Państwowe i kościelne dane liczbowe różnią się jednak znacznie. Z kolei dane kościelne mówią o 10-18% chrześcijan, wśród populacji Egiptu.

POZYCJA EKONOMICZNA

Dawny Egipt był bardzo zamożnym państwem.  Świadczyło to o bogatej architekturze, sztuce, kulturze oraz nauce. Duże nakłady finansowe były poświęcane na rozwój armii i religii. Dzisiaj Egipt nie może pochwalić się dużym dobrobytem. Jest to mało zamożny kraj. Żyje on głównie z turystyki.

NAZWY KONFLIKTÓW 

W dawnym Egipcie toczył się wiele walk. Był to konflikty dotyczące religii jak i próby przywłaszczenia sobie kawałka ziemi sąsiadów. Można wyróżnić kilka:

-bitwa pod Awaris

-bitwa pod Megiddo

-bitwa pod Kadesz

-Zdobycie Dapur przez Egipcjan

-Bitwa morska w delcie Nilu

-Bitwa nad Wielkim Jeziorem Gorzkim

-bitwa pod Altaku

-Zdobycie Teb przez Asyryjczyków

Dzisiaj konflikty dotyczą głównie polityce państwa. Najlepszym przykładem mogą być antyrządowe protesty w Egipcie przeciwko ogłoszonym dekretom z 22 listopada 2012 zwiększającym władzę prezydenta Muhammada Mursiego. Demonstranci wyrażali swój sprzeciw na ulicach przeciwko władzy Muhammada Mursiego, rządom islamistów, którzy przyjęli kontrowersyjny projekt konstytucji.

JĘZYK

Kiedyś używano języka egipskiego. Był on używany przez starożytnych Egipcie. Przestano go używać   wraz z cywilizacją egipską i został zastąpiony w Egipcie językiem arabskim.

ŹRÓDŁA:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ustr%C3%B3j_polityczny_Egiptu

http://www.stankiewicz.ovh.org/ustroje.html

http://www.historia.elearning24.pl/epoki/starozytnosc/egipt-dar-nilu.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Staro%C5%BCytny_Egipt

http://pl.wikipedia.org/wiki/Egipt

http://pl.wikipedia.org/wiki/Protesty_w_Egipcie_(2012-2013)

http://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_konflikt%C3%B3w_zbrojnych

http://historia.na6.pl/struktury_i_organizacje_spoleczenstwa_egiptu

AUTOR:Weronika Narwid